NIET ELKE TAART HEEFT SLAGROOM NODIG (en ook: hoe lang twee minuten kunnen duren)

  

In het Schrijverscafé van 5 januari, waar we weer een paar nieuwe gasten mochten verwelkomen, ontdekten we dat inspiratie van boven komt, dat je hersenen, hoofd en handen niet meer dan instrumenten zijn om die inspiratie vorm te geven en dat niet elke taart slagroom nodig heeft, oftewel dat een woord, een setting, een scène niet altijd gebaat is bij opsmuk.

  

Na de pauze kregen we allemaal exact twee minuten de tijd om – in het volle licht en met geluidsversterking – een verhaal uit de mouw te schudden op basis van een gegeven woord. Dan kunnen twee minuten heel lang duren …

 

We sloten af met een experimentele verlenging van het café: een kom heerlijke erwtensoep met brood van Jaap en Thérèse en een quiche van Zari.

tekst en foto’s door Thérèse Major

 

Optreden in de Taalwerkplaats door toneelgroep “Sjaak Spier” van verrassend niveau.

Op vrijdag 22 januari vond in de Taalwerkplaats weer een optreden plaats door de toneelgroep “Sjaak Spier”.
Mede dankzij de toegewijde leiding door Meindert en Wendy was het weer een spetterende voorstelling, ditmaal met een kritische noot. De spelers en zangers staken onomwonden de draak met regeltjes en bemoeienissen van hun begeleiders. Ook maakten de vrolijke en spontane toneelspelers nog eens duidelijk dat pesten echt niet kan. Ondanks de kritische kijk op een aantal zaken wisten zij veel humor in hun spel te verwerken, waardoor zo nu en dan een lachsalvo uit het publiek opsteeg.
Coach Wendy hield zich niet in en deed nu en dan vrolijk mee in de sketsches met zang.
De belangstelling was groot: alle stoelen waren bezet en voor de laatkomers moest er nog snel een stoel worden bijgeplaatst. De voorstelling verliep vlot en gedisciplineerd en de toneelspelers hadden in de relatief korte pauze een eigen bar tot hun beschikking in de huiskamer van Mart Brok om de bar naast de zaal wat te ontlasten.

Na de pauze vertoonde technicus Meindert een compilatie van filmbeelden van optredens elders.
Aan het eind van de avond reden taxi’s en busjes af en aan om het lacherige en opgewonden span weer af te voeren.
Wederom een succes. Wij hopen deze vrolijke bende nog vaak in de Taalwerkplaats te mogen ontvangen.

WORKSHOP UNTIL YOU DROP

  

Het was een prachtige zonovergoten middag in de grote tuin van de Taalwerkplaats toen gasten en deelnemers binnendruppelden en een plekje opzochten om van de zon te genieten in afwachting van wat er komen zou.
Het leek wel of er van alles bij toeval gebeurde. Niets is minder waar natuurlijk, want de organisatoren hadden de workshops degelijk voorbereid.

  

  

Met behulp van emmertjes, rietjes, waaiertjes en een lijmpistool werden kleurrijke maskers of hoedjes in elkaar gezet. Melanie Banis, die deze workshop leidde, had zelf een voorbeeld gemaakt van wat er zoal mogelijk was om van de vrolijk gekleurde materialen een feestelijke aanblik te maken. Met aandacht en ijver gingen de deelnemers aan de slag, terwijl enkele anderen toekeken bij een kop koffie of een glaasje fris.

  

    

Intussen nam visagiste Carin Jongen de eerste enthousiasteling onder handen met kwastjes en poedertjes voor een ware make-over.

  

Meindert Dost was druk doende om alles op film vast te leggen, opdat men er later nog lang van zou kunnen nagenieten.

  

In één van de grote tenten werd onder leiding van Wendy een toneelstukje voorbereid en direct gespeeld, waarbij een paar kunstenaars uit Hengelo enthousiast een gastenrol vertolkten.

Het mooie weer was een zegen op deze dag. Een zacht briesje deed hetzonlicht kabbelen door het gebladerte van de bomen als was het een deelnemer aan alle activiteiten tegelijk.

  

Intussen begon een aantal meisjes met het klaarmaken van salades en stokbrood en Jaap, die gewoonlijk voor gebak zorgt tijdens bijeenkomsten in het Schrijverscafé, hield zich bezig met het gereedmaken van de barbecue.

Toen alle gegadigden voor visagie er als sprookjesachtige figuren uitzagen, werd er een optocht gelopen rond bomen en struiken die door Meindert voor een later doel met de camera werd vereeuwigd.

  

Intussen begon de barbecue zijn geuren te verspreiden, waardoor de hongerig geworden deelnemers het water in de mond stroomde. Voor iedere smaak was er wel een stukje vlees of worst en op een sidetable stonden prachtige salades opgesteld, waarvan iedereen naar genoegen kon opscheppen.
Op de tafels werd naar believen een wijntje, een biertje of fris geserveerd.

  

Van een andere kant kwamen de stemmige geluiden van viool en gitaar, bespeeld door Henk Guillot en Pieter Immenga die wedijverden met de kwetterende vogeltjes in de bomen. Even later voegden ook Mart met een percussie-instrument en Trudie met een Indiaanse fluit zich bij het muziekgezelschap.
Uiteraard trok dit ook mensen die slachts wilden luisteren bij de maaltijd. Toen Mart opstond om wat te eten, nam Richard het van hem over, die er ook nog bij begon te zingen.
Ik waande mij terug in de tijd van de hippies: make love, not war.

De Theater Sjaak Spier zorgde voor een spetterend optreden!

Op zondag 26 april verzorgde Theater Sjaak Spier  en de cabaretgroep Promens Care voor een overvolle zaal.

Zoals altijd was het weer een vrolijke boel met afwisselende kluchten en muziek. Onder de bezielende (technische) begeleiding van Meindert Dost werd het optreden afgewisseld met videobeelden en begeleidende foto’s op het beeldscherm.

Tijdens de pauze hadden de vrijwilligsters handen tekort om iedereen van een drankje en een hapje te voorzien.

Zowel aan de artiesten als aan het publiek was goed te merken dat men er helemaal zin in had. In het programma na de pauze speelde ook begeleidster Wendy een rolletje op het toneel met de welhaast professionele groep acteurs. Wat een feest! Het was een zeer geslaagde avond, die smaakt naar meer.

Eerste lustrum Taalwerkplaats Nieuw-Amsterdam

De beamer -ooit een geschenk van Dorpsbelangen- vertoonde beelden van de opbouw, of liever, de geboorte van de Taalwerkplaats in het Nieuw Amsterdamse bos.
Anders dan de meeste culturele bewegingen, die voortkomen uit reeds bestaande kringen, is de Taalwerkplaats ontsproten uit de onstuitbare wanhoop van een eenzame dichter, die zocht naar een weg om dichter bij de mensen te komen. En het bràcht mensen dichter bij de dichter. Het bràcht mensen dichter bij elkaar. Niet zo heel veel, maar vastbesloten, overtuigd en gemotiveerd.
Een select gezelschap, verbonden door de fascinatie voor taal en minder ijdel wegens eigen welbespraaktheid, integendeel, bescheiden maar betrokken.
Een klein gezelschap dus, hief het glas op het vijfjarig bestaan van Taalwerkplaats Drenthe en wat het heeft voortgebracht.
In elk geval heeft de Taalwerkplaats cultuur omarmd, in de vorm van poëzie, proza, beeldende kunst, drama en muziek.
De Taalwerkplaats is een familie geworden voor gelijkgestemden, een haven voor schuchtere passie.
En zo mag het blijven, dan wel voortgroeien.
Voelt u zich geïnspireerd? Kom erbij!!
Bent u nieuwsgierig? Kom er ook bij!!

KLUSSENDAG IN DE TAALWERKPLAATS DRENTHE

Het Oranje Fonds organiseerde op 21 en 22 maart 2014, samen met duizenden organisaties in het land, ‘Nldoet’: de grootste vrijwilligersactie van Nederland. ‘Nldoet’ zette de vrijwillige inzet in de spotlights en stimuleerde iedereen om een dag de handen uit de mouwen te steken.

Ook in de ‘Taalwerkplaats Drenthe’ heeft een enthousiaste groep vrijwilligers zich gemeld om aan de slag te gaan.
Veruit de grootste groep was bijeengebracht door de heer Albert Meijering, die als voorzitter van de Kerkenraad verbonden is met de Zuiderkerk in Nieuw Amsterdam. Hun motto bleek: Geen woorden maar daden!

Mart Brok van de Taalwerkplaats had een programma opgesteld van mogelijke werkzaamheden, die in aanmerking kwamen. De werkzaamheden zouden voornamelijk in de omvangrijke tuin moeten plaatsvinden, nog voordat de wildgroei dit zou bemoeilijken.

Behalve de klus aan de begroeiing, had Mart ook nog het opzetten van een grote tent voor evenementen en het maken van een beschildering op één der grote torens gepland.
Rond tien uur druppelden de mannen binnen en toen iedereen aan de koffie zat, legde Mart hun het programma voor. Mart zei nog: “ Ik heb liever, dat er aan het eind van de dag een paar klussen helemaal zijn afgemaakt, dan dat alle klussen halverwege zijn afgebroken”.

De groep stoere lieden begon juist aan de werkzaamheden, toen er ook nog twee dames binnenkwamen. Femma kenden wij al langer als belangstellende voor evenementen en als deelnemer aan het schrijverscafé. Aaltje was nieuw voor ons, maar niet minder enthousiast.

Omdat Mart het allemaal al bijna niet meer kon overzien, creëerden de beide dames met veel inzicht hun eigen taken. Zij ontfermden zich over de -door de tijd wat rommelig geworden- toegangen aan de voor- en achterzijde van het theater.
In de vroege middag viel er heel even een buitje, wat werd aangegrepen om van de lunch te genieten, die de dames van de kerk kwamen brengen. De lunch was voortreffelijk, vooral door de zelfgemaakte kippen-groentensoep door de dames Ds. E. Wisselink en mevrouw Meijering.

Het was amper droog, toen de vrijwilligers al weer de tuin in gingen en al gauw klonken links en rechts de geluiden van een tractor, een bosmaaier en een zaagmachine.

Aan het einde van de middag, rond vier uur, waren bijna alle klussen gereed en het resultaat mocht er zijn: het droge woekerhout der braamstruiken was van tussen de bomen verdwenen; Op de ronde muur van de grote toren prijkte een grillig gevormd wit vlak, waarvan de bedoeling later duidelijk zal worden; de begroeiing bij de omheining van het terrein was een meter breed weggesnoeid; en ook was er gesnoeid aan de bomen, die het grote kunstwerk in de tuin aan het oog dreigden te onttrekken.

Maar ook aan de voorkant was veel werk verzet. Het grote terras, dat door een laag mos en gras aan het oog was onttrokken, werd geheel blootgelegd en de trap naar de brede toren werd vrijgemaakt en daarmee was de top van de toren weer toegankelijk.

Een resultaat waar we heel blij mee zijn en dat ons zal motiveren om er het komende seizoen een feest van te maken.
Hartelijk dank aan deze vrijwilligers namens de liefhebbers van de Taalwerkplaats Drenthe !!

KLUSSENDAG IN DE TAALWERKPLAATS DRENTHE

Zaterdag 22 maart is het KLUSSENDAG in de Taalwerkplaats.
Het Oranjefonds werft ook dit jaar weer vrijwilligers voor klus-projecten door heel Nederland. Dit jaar komt ook de Taalwerkplaats Drenthe in aanmerking voor een effectief dagje aanpoten.
Vooral de tuin voor buitenactiviteiten in het komend seizoen heeft een flinke opknapbeurt nodig.

Wij kunnen nog 8 extra krachten gebruiken. Behalve in de tuin is er ook nog wat werk te verrichten in het theater. Als besluit van de dag willen we een BBQ houden voor vrijwilligers en mensen met een beperking die veel gebruik maken van onze accommodatie.
Vrijwilligers, die zich alsnog willen aanmelden, kunnen dat doen via de volgende link:
http://klussen.nldoet.nl/nldoet/klus/?documentid=6388212

Het Schrijverscafé in de Taalwerkplaats Drenthe officieel geopend.

Na de try-out van 19 januari eerder dit jaar, werd op 9 februari het Schrijverscafé officieel geopend. Aad Vrijhof -geen onbekende in Nieuw Amsterdam- was uitgenodigd om de opening te verrichten en daarmee werd direct duidelijk, dat hij de Taalwerkplaats en de activiteiten aldaar een warm hart toedraagt. Zijn toespraak verried daarbij zijn eigen literaire aspiraties, doordat hij zeer geestig op het fenomeen ‘taal’ inspeelde. Zijn uitgangspunt was het WOORD als een wereld op zich. Van daaruit werd de verwoording der mensheid in menig opzicht belicht. Het is dan ook niet verbazingwekkend, dat hij woorden aan de taal toevoegde als ‘woordenier’ en ‘woordenieren’. Woorden, die de aanwezige liefhebbers van de taal gretig adopteerden.

Na het welkomswoord van onze gastheer Mart Brok en de openingstoespraak van Aad Vrijhof sprak Thérèse Major, de initiatiefneemster van het Schrijverscafé, haar gasten toe. Zij legde uit wat precies de bedoeling van het Schrijverscafé is en daaruit bleek, dat men dit zeer ruim kan opvatten. Iedereen, die zich wil toeleggen op het schrijven van verhalen, gedichten, of bij voorbeeld een biografie, is welkom op elke tweede en vierde zondag van de maand om met anderen te praten over het schrijven, een voordracht te houden, naar anderen te luisteren of om raad te vragen. Er zal literatuur aanwezig zijn en Thérèse stelt naslagwerken ter beschikking om zonodig te raadplegen. Dit alles in een gemoedelijke huiskamersfeer bij een kop koffie of thee met een heerlijk stuk cake uit de keuken van haar toegewijde partner.

Aad Vrijhof wees de gegadigden op de mogelijkheid om aan een schrijfwedstrijd deel te nemen. (NB het gaat om de volgende wedstrijd: Opiumverhalenwedstrijd van de AVRO, februari 2014, de sluitingsdatum is 23 februari a.s.) Zelf had hij al een kort verhaal ingeleverd, dat hij ter plekke aan de toehoorders voorlas. Het verhaal ging over de fascinatie van een man voor een dame op een terras. Ongebruikelijk genoeg, was het verhaal geheel gezet in de tweede persoon. Een taboe op de ego-gerichte eerste persoon? Volgens Mart werkte het vervreemdend en zou een ik-figuur meer herkenning geven. Overigens was men het er over eens, dat het verhaal boeiend en rond was.

Daarna deelde Thérèse blocnootjes uit met het logo van de Taalwerkplaats aan alle aanwezigen ter herinnering en met een opdrachtje. De aanwezigen werden verzocht een inspiratie op te schrijven naar aanleiding van een door haar ingegeven denkbeeld, vormgegeven als een bescheiden vrouw die aan de deur klopt. Men kreeg drie minuten de tijd om de inspiratie te laten ‘indalen’. Wie wilde, kon daarna zijn of haar opgeschreven idee voorleggen. Niet iedereen voelde zich daartoe geroepen, maar degenen, die dit wèl deden, kwamen met verrassend diverse conclusies.

Uiteraard ontbrak ook op deze middag een voordracht van Roelof Vos niet. Zoals meestal, bepaalde zijn Drents gekleurde verhaaltrant de sfeer van zijn vertelling zozeer, dat men zich in zijn verhaal voelde binnengezogen en deelgenoot van een oeroude cultuur. Zoals alleen Roelof dat kan en wel zo goed, dat ik me als ‘westerling’ verbeeld, het Drentsch volkomen te verstaan en te begrijpen.
Wie schrijft, die blijft. Wie het vertelt, die telt.

Foto’s: Thérèse Major en Ineke van Gemert

De Taalwerkplaats doet meer…

VLNR op de foto: Beatriz Olgado, Teresa López Bahena, Thérèse Major.

Op 5 december j.l. kregen twee in Nederland wonende dames, die een opfriscursus Nederlands hebben gevolgd bij de Taalwerkplaats, het deelcertificaat Woordbenoeming uitgereikt. (theorie woordsoorten, vervoeging werkwoorden, spelling, interpunctie) Overigens starten ze in het nieuwe jaar (meteen in januari) met een vervolg waarbij ze de theorie – syntaxis en woordbenoeming, – gaan trainen.
De uitreiking werd gedaan door schrijfster / docente Thérèse Major in de Taalwerkplaats.
De veelzijdige Thérèse is als schrijfster en docente met de Taalwerkplaats verbonden en geeft elke 1e vrijdag van de maand lessen aan beginnende auteurs aan “De Schrijftafel” .
Meer over haar kunt u vinden op haar website: http://www.theresemajor.nl en http://www.schrijvenonline.org